Srbija od snimanja filmova zaradila 30 miliona eura

U protekloj deceniji u Srbiji su snimani djelovi ili značajni segmenti brojnih inostranih filmskih produkcija: „Zatamnjenje”, „Braća Blum”, „Human zoo”, „Okrug 13”, „Ultimatum”, „ Koriolan”, „Lokaut”, „Beži, maco, beži”, „Gavran”, „Černobiljski dnevnici”, „Tri dana za ubistvo”, „Novembarski čovek” i drugi.

Omiljene destinacije stranih producenata su beogradska zdanja i ulice, Smederevska tvrđava, valjevski Trešnjar, Dunavska ulica u Novom Sadu, Pančevačka svilara, napuštene fabrike, prenose srpski mediji.

Prema riječima izvršne direktorke Srpske filmske asocijacije Milice Božanić, zahvaljujući podsticajima koje Ministarstvo privrede daje za filmska snimanja i poziva internacionalnim produkcijama da snimaju u Srbiji, destinacije u Srbiji za snimanje filmova postale su mnogima interesantne, a to otvara vrata za još veći broj stranih produkcija u Srbiji.

U toku su pripreme za početak snimanja jednog britanskog filma, a postoje najave i za nekoliko indijskih i jednu veliku TV koprodukciju. S američkim studijima se pregovara… Milica Božanić ističe da je za isplativost snimanja filma u nekoj državi najvažnija i da je to prvi faktor konkurentnosti. Ona tvrdi da danas gotovo nema zemlje koja ne nudi neku vrstu poreskih ili drugih olakšica da bi privukla filmsku produkciju.

„Prije uvođenja podsticajnog programa, filmske kompanije su godišnje donosile između osam i deset miliona evra“, navela je Božanić. „Već u prvoj godini primjene podsticaja iznos je gotovo 30 miliona eura, a očekujem da će ove godine ta brojka biti premašena. Poređenja radi, u Hrvatskoj je prošle godine od stranih projekata ostvareno oko 28 miliona eura, Češka je zaradila 128 miliona, a Mađarska je apsolutni rekorder s gotovo 400 miliona. Pred nama se prostor za ozbiljan rast tek otvara. U ovom trenutku trebalo bi raditi na jačanju sveukupnih kapaciteta filmske industrije, ali i firmi i usluga na koje se ona oslanja, recimo, na otvaranje hotela izvan velikih gradova da bi lokacije širom zemlje bile dostupne za snimanje većih filmova“.

Božović ističe da su filmske ekipe pokretne fabrike: „Po projektu angažuju od 50 do 150 profesionalaca, prevoze velike količine opreme i ljudi, troše usluge smještaja i hrane, grade i ruše scenografije u roku od nekoliko dana ili nedjelja, koriste mobilne kancelarije, veliki broj avio-letova i dolaze u kontakt s najrazličitijim dobavljačima i saradnicima, a svaki dolar utrošen u produkciju donosi da još 2,5 dolara ostaju u privredi zemlje u kojoj se snima“.