Koliko košta Beograd na vodi

Iako prodaja stanova uveliko traje, a kvadrat stambenog prostora u “Beogradu na vodi” dostigao i rekordnih 7.111 eura, uprava Grada Beograda ne zna koliko je novca iz gradskog budžeta izdvojeno za gradnju giganta na Savi, koji je aktuelna vlast proglasila projektom od nacionalnog interesa.

Ni Sekretarijat za finansije ni kabinet sada već bivšeg gradonačelnika „ne posjeduju informacije o ulaganjima u taj projekat“, odgovor je koji je list Danas dobio od nadležnih službi.

“Od samog početka tog čuda koje narasta na obali Save u samom srcu Beograda dešavaju se totalne gluposti, a onda se od stručne javnosti traži da to ozbiljno komentariše. Tako je i sa ovim odgovorom na potrošeni novac”, kaže za Danas arhitekta Dragoljub Bakić.

On navodi da je „za realizaciju tog monstruma“ formirano javno-privatno preduzeće čiji menadžment, upravo zbog epiteta „javno“ u imenu, odgovara javnosti.

“S obzirom da je taj čitav posao sa vrha države proglašen najvećim mogućim nacionalni interesom svih građana, jedino normalno i obavezno je da se ti građani obavještavaju koliko se i kako njihov novac troši. Odgovor koji ste dobili je potpuna besmislica. Ne bi me čudilo da tamo niko nr živi i ne zna koliko su novca zakopali izlivajući betonske temelje u živom blatu Bare Venecije, ali me interesuje kako onda uspijevaju da formiraju prodajnu cijenu stanova. Kruže neke čudne astronomske cifre za te tamo kvadrate, bilo bi zanimljivo pogledati ugovor sa izvođačem radova i vidjeti za koje novce oni njima isporučuju stanove. Pa uporediti sa onima po kojima prodaju. A onda puštaju spin da ljudi koji su kupili te stanove preprodaju za 30 odsto više. To apsolutno nije moguće niti je vjerovatno, to je jedan od marketinških poteza, mislim da nijesu ni prodali sve stanove. Po mojim informacijama, Energoprojekt gradi po 650 eura za kvadratni metar od kote nula, od trotoara pa nagore, a oni to prodaju po desetostruko većoj cijeni”, zaključuje Bakić.

Radomir Lazović iz Inicijative “Ne davimo Beograd” smatra da je iznos koji država i Grad Beograd ulažu u ovaj projekat neproporcionalan u odnosu na potencijalnu zaradu, s obzirom na udio u poslu od 32 procenta koji Srbija ima u odnosu na „takozvanog“ investitora.

“Naravno da grad ne želi da kaže koliko je uložio i koliko će tek građani Srbije platiti ovaj katastrofalan projekat. Profit ovog projekta direktno zavisi od toga što se u njega ulaže javni novac, što je investitor besplatno dobio zemljište, a naša vlast se obavezala da komunalnu, infrastrukturnu i saobraćajnu mrežu u centru grada prilagodi prostoru projekta ‘Beograd na vodi’, kao i da izmjesti o svom trošku Željezničku stanicu i Glavnu autobusku stanicu. Takođe, tu su i drugi skriveni troškovi. Srbija u ovaj posao ulaže zemljište vrijednosti od preko pola milijarde dolara po konzervativnim procjenama prije početka gradnje i razvoja. Takođe, Srbija snosi troškove aktiviranja zemljišta od najmanje 650 miliona eura, prema procjenama Vlade iz Prostornog plana, odnosno do dve milijarde eura prema procjenama stručnjaka”, kaže Lazović.

Iako je ugovor o zajedničkom ulaganju objavljen nakon početka gradnje 2015, u njemu su nejasna i nedorečena mnoga pitanja, među kojima i to koliko zapravo ulaže arapski investitor a koliko Vlada Srbije i Grad Beograd, a detalji su sadržani u Poslovnom planu u koji novinari i javnost neće imati uvid jer je poslovna tajna preduzeća Beograd na vodi.

Prema ugovoru, srpska strana dala je firmi „Eagle hills“ 100 hektara gradskog građevinskog zemljišta u zakup na 99 godina, ali bez naknade, u zamjenu za 32 odsto vlasništva u zajedničkom preduzeću.

Osim što je u ugovoru Republika Srbija navedena kao garant kredita koje je obavezna da uzme po nejasnim uslovima u ukupnom iznosu od najmanje 280 miliona eura, srpska strana ima i obavezu raščišćavanja cijelog područja Savskog amfiteatra i izgradnju infrastrukture do granice projekta, što uključuje i svu komunalnu i saobraćajnu infrastrukturu.

Teško je i izračunati koliko novca je, a koliko će tek biti potrošeno, jer da bi ovako grandiozan projekat uopšte i bio započet, neophodni su krupni infrastrukturni radovi na širokom području, počevši od izmještanja teretnog i drumskog saobraćaja iz Karađorđeve ulice zbog čega je 2014. i sagrađen most Zemun – Borča, izgradnja obilaznice oko Beograda, izmještanje Železničke stanice i izgradnja stanice Prokop, kao i izmještanje autobuske stanice na Novi Beograd. Zarad Beograda na vodi planirano je i izmještanje Starog savskog mosta, postavljanje tramvajskih šina na Most na Adi i izgradnja još jednog novog, piše Danas.