Cijene aluminijuma na maksimumu a Crna Gora od toga nema koristi
Rekordne cijene aluminijuma biće održane u narednom periodu i dobro bi bilo kada bi država Crna Gora iskoristila povoljne trendove za investicije u preradu aluminijuma, kazao je Pobjedi Goran Đukanović, analitičar tržišta aluminijuma.
Tona aluminijuma dostigla je 2.642 dolara na Londonskoj berzi metala, što je najviši nivo od aprila 2018. godine. Kako je Rojters juče objavio, očekuje se da rekordne cijene budu održane do kraja godine, nakon što je Rusija uvela porez na izvoz od 15 odsto ili najmanje 254 dolara po toni.
“Već nekoliko mjeseci premije na aluminijumske trupce dostižu i prelaze 1.000 dolara po toni, tako da je njihova prodajna cijena trenutno iznad 3.600 dolara po toni. To su izuzetno povoljne cijene za proizvođače, iznad svih očekivanja za ovu godinu, posebno ako se uzme u obzir da su se 2015. i 2016. cijene aluminijuma na Londonskoj berzi metala kretale u prosjeku od 1.500 do 1.600 dolara po toni, a sa premijama jedva dostizale 2.000 dolara”, ocijenio je Đukanović i istakao da su dugoročni trendovi više nego pozitivni.
“Očekuje se da ove godine profitiraju gotovo svi proizvođači aluminijuma u svijetu, osim moguće rumunske kompanije Alro koja je prijavila gubitak u prvih šest mjeseci zbog visoke cijene električne energije, što je iznenađenje i pomalo nevjerovatno. Značajan rast cijene aluminijuma i bakra posebno se može očekivati nakon 2025. godine. Šteta je što u ovoj situaciji nemaju korist od aluminijumske industrije i građani Crne Gore, već samo eventualno zaposleni u KAP-u i njegov vlasnik. Zato bi Vlada trebalo da iskoristi povoljne trendove na tržištu aluminijuma i čelika da potraži potencijalne strane investitore u nove proizvodne pogone, prije svega specijalnih legura i gotovih proizvoda i od aluminijuma i čelika”, smatra Đukanović.
Đukanović kaže da, osim Rusije, na visoku cijenu aluminijuma utiču dešavanja u Kini vezana za klimatske promjene.
“Kina je najveći zagađivač i 80 odsto njihove aluminijumske industrije dobija električnu energiju iz termoelektrana. To će morati da se smanji u narednom periodu, pa će proizvođači aluminijuma struju tražiti iz drugih izvora, ili smanjiti proizvodnju. Već sada kreće smanjenje njihove proizvodnje zbog ograničenja u radu nekih termoelektrana. Taj trend će se nastaviti, čime će se povećati uvoz aluminijuma u Kinu, što će povoljno uticati na berzansku cijenu tog metala”, istakao je Đukanović.
Rojters navodi da potrošači koji kupuju aluminijum na licu mjesta plaćaju referentnu cijenu aluminijuma na Londonskoj berzi od 2.642 dolara, plus premiju koja pokriva manipulativne i troškove transporta i poreze.
“Cijena aluminijuma koji se široko koristi u industriji transporta i pakovanja već je rasla zbog velike potražnje, smanjenja zaliha i povećanja troškova prevoza. Premije u Evropi i SAD-u rekordno su visoke, blizu 360 dolara, odnosno 760 dolara po toni”, piše Rojters.
Analitičari koje je Rojters kontaktirao procjenjuju da će ovaj poreski nivo ostati na snazi do kraja godine.
“Neće biti boljeg vremena za trgovce koji imaju zalihe za prodaju”, zaključuje Rojters.
Plate do 6.000 eura
Đukanović kaže da su radnici u aluminijumskoj industriji u Evropi i SAD solidno plaćeni, a da je posebno velika proizvodnja u zemljama Bliskog istoka.
“Radnici u Bahreinu u prosjeku primaju od 5.000 do 6.000 eura, dok su plate top menadžmenta 25.000 do 30.000 dolara mjesečno”, naveo je Đukanović.
