Koliko se u SFRJ zarađivalo 1980: godine: Budva i Cetinje bili među gradovima sa najvišom stopom zaposlenosti

Prosječan iznos ličnih dohodaka (LD) po stanovniku u SFRJ 1980. iznosio je 24.135 dinara, a po zaposlenom je bio 91.619 dinara.

Posmatrano po stanovniku, od 471 opštine samo njih 128 bilo je iznad prosječne vrijednosti, što je i logično jer su najveći gradovi sa najvećim brojem zaposlenih i prosječnim zaradama bili na vrhu liste.

U tih 128 opština živjelo je 9.689.392 stanovnika i imali su u prosjeku 38.283 dinara po stanovniku od zaposlenih u društvenom sektoru.

U preostalih 343 opštine živjelo je 12.776.012 stanovnika i njihov prosječan prihod od zarada bio je 13.390 dinara po stanovniku.

Razlike su bile mnogo manje kada su u pitanju same zarade: u prosjeku su iznosile 91.585 dinara, pri čemu je u prvoj grupi prosječna zarada bila 101.453 dinara, a u drugoj grupi 75.632 dinara.

Dakle, razlika u prihodima od zarada po stanovniku bila je mnogo više posljedica stope zaposlenosti stanovnika u društvenom sektoru nego razlike u prosječnim zaradama.

Prosječna stopa zaposlenosti u SFRJ iznosila je 26,3%: 5,9 miliona zaposlenih na 22,5 miliona stanovnika. Veću stopu zaposlenosti od prosječne imalo je 154 opštine, a manju preostalih 317 opština.

U prvih 50 opština prema stopi zaposlenosti, osim slovenačkih i hrvatskih, našli su se Budva na 18. mjestu, Novi Sad na 22., Tuzla na 27., Štip na 30., Beograd na 33., Sarajevo na 41., Niš na 43., Cetinje na 44. i Titovo Užice na 48. mjestu.

Na dnu liste našle su se opštine iz uže Srbije, sa KiM i iz BiH. Na listi nema nijedne opštine iz Slovenije i Makedonije, a iz Crne Gore na listi su samo Plav i iz Hrvatske samo Drniš.

Među 50 opština sa najvećim prosječnim zaradama po zaposlenom, čak 35 bilo je u Sloveniji i 7 u Hrvatskoj.

Iznenađuje Obrovac na 2. mjestu, sa 125.555 dinara godišnjeg ličnog dohotka po zaposlenom, odmah iza Ljubljane, čiji su zaposleni godišnje zarađivali 130.883 dinara. Budva je na četvrtom mjestu sa 119.124 dinara godišnjeg ličnog dohotka po zaposlenom.

Nakon Budve, van Slovenije i Hrvatske, slijedi Novi Sad na 15. mjestu sa godišnjim ličnim dohotkom od 110.607 dinara, Beograd na 29. mjestu sa 108.047 dinara (koji je imao gotovo jednake zarade kao i Zagreb), zatim Kotor na 31. mjestu sa 106.199 dinara, Glogovac na 36. sa 104.583 dinara, Pančevo na 43. sa 103.101 dinarom, Posušje na 48. sa 101.054 i Sarajevo na 49. mjestu sa 100.747 dinara godišnjeg ličnog dohotka po stanovniku.

Od glavnih gradova van liste bio je Titograd na 102. mjestu i Skoplje na 145. mjestu.

Dno liste predstavlja „šarenilo“ opština iz svih republika i KiM, osim Slovenije i AP Vojvodine.

Hrvatsku predstavljaju opštine Ozalj i Lastovo. Iz Crne Gore tu su Danilovgrad i Plav.

Iz Srbije, van AP, na listi su: Knjaževac, Surdulica, Babušnica, Medveđa, Bojnik, Bela Palanka, Titovo Užice, Koceljeva, Lebane, Dimitrovgrad, Vlasotince i Gadžin Han.

Iz Makedonije su: Negotino, Debar, Berovo, Kičevo, Sveti Nikola, Brod, Vinica, Kriva Palanka i Valandovo.

Sa Kosova tu su: Peć, Kosovska Kamenica, Đakovica, Gnjilane, Dečani, Podujevo, Srbica, Uroševac i Vučitrn na dnu liste.

Iz BiH na listi su: Bosanska Krupa, Laktaši, Glamoč, Šekovići, Bosanska Dubica, Kiseljak, Velika Kladuša, Nevesinje, Srbac, Šipovo, Kupres, Grude, Srebrenica i Čitluk.

Siromaštvo u bivšoj SFRJ bilo je mnogo ravnomjernije raspoređeno u odnosu na izobilje.